W przypadku wykroczeń możemy mówić o przedawnieniu karalności wykroczeń (po upływie terminu przedawnienia nie można zostać skazanym za popełnienie wykroczenia), a także o przedawnieniu wykonania kary (po upływie terminu przedawnienia orzeczona wcześniej kara nie może być wykonana).
Stosownie do art. 45 § 1 Kodeksu wykroczeń, karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu.
Powyższe oznacza, że jeżeli w sprawie wykroczenia nie wszczęto postępowania to po upływie roku od popełnienia wykroczenia nie można sprawcy skazać za jego popełnienie. Ewentualne postępowanie wszczęte po upływie roku od popełnienia wykroczenia powinno zostać umorzone.
Jeżeli przed upływem roku od popełnienia wykroczenia wszczęto postępowanie to jeżeli nie zakończy się ono przed upływem dwóch lat od popełnienia czynu to powinno być ono umorzone – po tym okresie nie można skazać za popełnione wykroczenie.
Jeżeli w sprawie wykroczenia wszczęto postępowanie mediacyjne to wówczas czasu trwania mediacji nie wlicza się do okresu przedawnienia (art. 45 § 2a KW).
Stosownie do § 2 art. 45 KW, w razie uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia, przedawnienie biegnie od daty uchylenia rozstrzygnięcia.
Jak wynika z orzecznictwa sądowego, przedawnienie karalności wykroczenia nie biegnie na nowo, jeżeli w dniu uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia okres przedawnienia już upłynął (tak uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 2002 r., sygn. akt I KZP 15/2002, OSNKW 2002/7-8 poz. 49).
Art. 45 § 2 KW normuje przedawnienie wykonania kary. Przepis ten wskazuje, że orzeczona kara lub środek karny nie podlega wykonaniu, jeżeli od daty uprawomocnienia się rozstrzygnięcia upłynęły 3 lata.
Stan prawny na dzień 02.10.2014 r.
