Mój mąż podpisał umowę najmu lokalu na czas określony na dwa lata. Chcieliśmy się zameldować w wynajętym mieszkaniu.
Urzędniczka w urzędzie miasta powiedziała, że ja nie mogę się zameldować, bo mąż jest głównym najemcą lokalu, a w umowie nie ma wzmianki o tym, że mogę zamieszkać z nim. Pani powiedziała, że skoro nie przysługuje mi tytuł prawny do lokalu to nie może mnie zameldować.
Czy urzędniczka ma rację? Co robić by się zameldować?
Agata
Szanowna Pani,
W pierwszej kolejności należy wskazać, że urzędniczka nie ma racji odnośnie tego, że nie posiada Pani tytułu prawnego do lokalu.
Posiada Pani tytuł prawny do lokalu – jest Pani współnajemcą lokalu razem z mężem.
Może Pani wskazać urzędniczce, iż ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) w art. 6801 § 1, małżonkowie są najemcami lokalu bez względu na istniejące między nimi stosunki majątkowe, jeżeli nawiązanie stosunku najmu lokalu mającego służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych założonej przez nich rodziny nastąpiło w czasie trwania małżeństwa. Jeżeli między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa albo rozdzielność majątkowa z wyrównaniem dorobków do wspólności najmu stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej.
Stosownie do § 2 art. 6801 KC, ustanie wspólności majątkowej w czasie trwania małżeństwa nie powoduje ustania wspólności najmu lokalu mającego służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych rodziny. Sąd, stosując odpowiednio przepisy o ustanowieniu w wyroku rozdzielności majątkowej, może z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków znieść wspólność najmu lokalu.
Nawet gdyby Pani nie była współnajemcą lokalu z mocy prawa – przesłanki z art. 6801 KC nie byłyby spełnione (np. mąż zawarłby umowę najmu przed zawarciem małżeństwa) to i tak posiada Pani uprawnienie do korzystania z tego lokalu (a więc tytuł prawny).
Jak wskazuje bowiem ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz .U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 ze zm.) w art. 281, jeżeli prawo do mieszkania przysługuje jednemu małżonkowi, drugi małżonek jest uprawniony do korzystania z tego mieszkania w celu zaspokojenia potrzeb rodziny. Przepis ten stosuje się odpowiednio do przedmiotów urządzenia domowego.
Z powyższego wynika, że twierdzenia urzędniczki są niewłaściwe. Trafiła Pani na wyjątkowo niekompetentną urzędniczkę, która pracując w wydziale meldunkowym nie zna podstawowych przepisów dotyczących obowiązku meldunkowego, a w szczególności ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.).
Art. 2 tej ustawy wskazuje, iż osoba przebywająca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązana wykonywać obowiązek meldunkowy określony w ustawie.
Obowiązek meldunkowy polega m. in. na: zameldowaniu się w miejscu pobytu stałego lub czasowego (art. 4 pkt 1 ustawy).
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, pobytem czasowym jest przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości, lecz pod innym adresem.
Osoba, która przebywa w określonej miejscowości pod tym samym adresem dłużej niż trzy doby, jest obowiązana zameldować się na pobyt stały lub czasowy najpóźniej przed upływem czwartej doby, licząc od dnia przybycia (art. 10 ust. 1 ustawy).
Jako, że przebywa Pani dłużej niż 3 doby w wynajmowanym mieszkaniu to powinna się Pani zameldować na pobyt czasowy w tym mieszkaniu.
Według art. 9 ust. 2b ustawy, zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu w tym lokalu.
Należy pamiętać, że zameldowanie nie jest uzależnione od zgody właściciela lokalu.
Przy zameldowaniu na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 3 miesiące należy przedstawić potwierdzenie pobytu w lokalu osoby zgłaszającej pobyt stały lub czasowy trwający ponad 3 miesiące, dokonane przez właściciela lub inny podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu, oraz, do wglądu, dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu tego podmiotu. Dokumentem potwierdzającym tytuł prawny do lokalu może być umowa cywilno-prawna, wypis z księgi wieczystej, decyzja administracyjna, orzeczenie sądu lub inny dokument poświadczający tytuł prawny do lokalu (art. 9 ust. 2a ustawy).
Przy zameldowaniu należy przedstawić potwierdzenie pobytu osoby, której przysługuje tytuł prawny do lokalu - w Pani przypadku fakt przebywania przez Panią w lokalu może zostać potwierdzony przez Pani męża (ma on tytuł prawny do lokalu) lub nawet przez Panią samą (również Pani ma tytuł prawny do lokalu).
Podkreślę, że zameldowanie jest instytucją prawa administracyjnego i służy wyłącznie celom ewidencyjnym, w żadnym wypadku nie stanowi tytułu prawnego do danej nieruchomości czy mieszkania. Nie można więc powoływać się na prawo do zamieszkiwania w danym miejscu na podstawie tego, że się jest w tym miejscu zameldowanym na pobyt stały. Można być zameldowanym w mieszkaniu na posiadając tytułu prawnego do zamieszkiwania w tym miejscu.
Obowiązek meldunkowy związany jest z faktem pobytu w danym miejscu, a nie z tym czy ten pobyt w danym miejscu jest zamieszkiwaniem na podstawie ważnego tytułu prawnego czy też nie.
Ze względu na powyższe powinna Pani udać się do urzędu gminy – we wniosku fakt Pani pobytu może potwierdzić Pani mąż. Proszę przedstawić umowę najmu oraz cytowane fragmenty Kodeksu cywilnego i Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jeżeli urzędnicy nadal będą twierdzili, że nie może się Pani zameldować na pobyt czasowy w wynajmowanym lokalu to polecałbym złożenie podania o zameldowanie na piśmie.
W tym podaniu powinna Pani wskazać, że wnosi Pani o zameldowanie Pani w lokalu, w którym Pani przebywa i do którego ma Pani tytuł prawny (co wynika z mocy prawa). Do tego podania proszę dołączyć kopię umowy najmu jaką zawarł Pani mąż.
Jeżeli złoży Pani takie podanie to urząd gminy będzie musiał przeprowadzić postępowanie administracyjne, które musi zakończyć się wydaniem decyzji. Nie wyobrażam sobie w Pani przypadku decyzji odmawiającej zameldowania Pani na pobyt czasowy w wynajmowanym przez Panią mieszkaniu.
Stan prawny na dzień 26.07.2014 r.
